Κατά την ενετοκρατία, χάρη στο αριστοκρατικό πολίτευμα, η ζωή των ευγενών στην Κέρκυρα ήταν κατά κάποιον τρόπο ανάλογη της ζωής των ευγενών της υπόλοιπης Ευρώπης. ¨Ηταν μεστή χλιδής και απολαύσεων και οι συνήθεις καθημερινές ενασχολήσεις τους ήταν η παρουσία τους στα φιλολογικά σαλόνια, οι πολυτελείς δεξιώσεις, η μουσική, το κυνηγι και τα διάφορα παιγνίδια.
Αξίζει ίσως να σημειωθεί ότι τη ζωή αυτή των ευγενών, γεμάτη χλιδή και πολυτέλεια, θέλησε κάποτε να βιώσει ένας παλιός Κερκυραίος. Την ιστορία διέσωσε, μέχρι των ημερών μας, η προφορική παράδοση.
Τα τέλη του 19ου αιώνα είχε εγκατασταθεί στην Κέρκυρα ένας Άγγλος λόρδος. Αγόρασε ολόκληρο το λόφο απέναντι από τους αγίους Θεοδώρους κι εκεί, μέσα σε ένα πανέμορφο κήπο, έκτισε την έπαυλη του. Το λόρδο αυτό τον κληρονόμησε ο επιστάτης του, ο γέρο Φλασκοδήμας, όταν δέ εγκατέλειψε κι αυτός τα εγκόσμια, ο γιος του βρέθηκε πάμπλουτος. Από τότε ο ιδιόρρυθμος αυτός νέος έζησε μια μυθιστορηματική ζωή αλόγιστης σπατάλης. Οι σύγχρονοι του αφηγούνταν ότι «σκορπούσε τις λίρες σαν να ήταν μονόλεπτα». Τα σαλόνια του αρχοντικού του γνώριζαν συχνά πολυτελείς δεξιώσεις και τα λουκούλλεια γεύματα που παρέθετε έμειναν ιστορικά. Ήταν πάντα πρώτος στις κοσμικές εκδηλώσεις και αγαπούσε υπερβολικά το θέατρο. Αλίμονο όμως στον καλλιτέχνη εκείνο – τενόρο ή πριμαντόνα – που δεν θα εξασφάλιζε την εκτίμηση του. Την επόμενη μέρα έπρεπε να πάρει το πλοίο της επιστροφής. Γιατί αν τον αποδοκίμαζε ο Φλασκοδήμας, μαζί του θα τον «σφύριξαν» οι περισσότεροι από τους θεατές, γιατί ήξεραν ότι μετά την παράσταση θ’ ακολουθούσε κάποια πανδαισία πληρωμένη, όπως πάντα, από τον Φλασκοδήμα. Τόσο ήταν το πάθος του για αυτοπροβολή, ώστε είχε εγκαταστήσει στον κήπο του σπιτιού του ένα μεγάλο κανόνι και κάθε μέρα την ώρα του φαγητού ένας κανονιοβολισμός ανήγγειλε στους κερκυραίους ότι ο Φλασκοδήμας έπαιρνε το γεύμα του. Ο ιδιόρρυθμος αυτός νέος, όπως ήταν επόμενο, πέθανε φτωχός και λησμονημένος από όλους. Πέτυχε όμως αυτό που πάντα επιθυμούσε, να γίνει δηλαδή ευρύτερα γνωστός και να ζήσει ένα όνειρο που το πίστευε πραγματικό.
Πηγές: Eμμ. Μαυρογιάννη, «Κερκυραϊκοί Τύποι και Κορφιάτικα Έθιμα», Κεφ. «Ο Φλασκοδήμας», Αθήναι, 1949, σελ. 86-88. Αντώνιος Αγιούς, “Τα Κερκυραϊκά “,εκδόσεις Σταμούλη Α.Ε., Κέρκυρα 2005
* * *
Leave A Comment