Πριν περάσει χρόνος από την παρουσίαση της δουλειάς για το Αχίλλειο του σεβαστού και αγαπητού συμπολίτη Λουκιανού Ζαμίτ, μια νέα έφτασε στα χέρια μας.
Πρόκειται για τη νουβέλα «Ο άρχοντας και η λιομαζώχτρα» η οποία κυκλοφόρησε με φροντίδα της Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών στη σειρά «Κερκυραίοι Δημιουργοί».
Στο μεταίχμιο
Η πλοκή εξελίσσεται στην κερκυραϊκή ύπαιθρο όταν η δύναμη των γαιοκτημόνων βρίσκοταν στη δύση της. Σε αυτή διαγράφεται η δύσκολη ζωή του χωριού, η δύναμη που είχε ο γαιοκτήμονας μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα και ως τις ανατροπές τις οποίες έφερε ο τουρισμός. Από την πρώτη ακόμα σελίδα του βιβλίου ο συγγραφέας δηλώνει ότι «το θέμα της νουβέλας είναι φανταστικό». Ωστόσο, έχοντας υπόψη την κατάσταση στην κερκυραϊκή ύπαιθρο πριν από 100-200 χρόνια, θα μπορούσε να έχει συμβεί∙ θα μπορούσε.
Το κοινωνικό πλαίσιο αφορά μια αυστηρά ταξική κοινωνία η οποία γκρεμίζεται νομοτελειακά και αργά, καθώς οι γαιοκτήμονες κοιτάζουν πίσω αναπολώντας τις παλιές δόξες και την εξουσία που χάνουν διαρκώς. Βυθισμένος σε αυτές τις αναμνήσεις ο «άρχοντας» διηγείται τα γεγονότα του 1716 και πως οι πρόγονοί του δοξάστηκαν.
Ο συγγραφέας βάζει τους πρωταγωνιστές να ζουν σε δύο εποχές. Στην εποχή του «άρχοντα του χωριού» όταν η οικονομική του δύναμη είναι η ελιά και στη μεταπολεμική εποχή όταν τα κοινωνικά ταμπού έχουν υποχωρήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό και οι οικονομικές αλλαγές έχουν φέρει μια νέα κοινωνική κατάσταση.
Το βιβλίο κλείνει με ανάλυση του λογοτεχνικού έργου του Λουκιανού Ζαμίτ από τη Σοφία Μωραΐτη, η οποία σημειώνει:
«… Σχεδόν όλοι οι ήρωες του Λ.Ζ. βρίσκονται μέσα στην οικογένεια και μέσα στην κοινωνία ως δραστήρια μέλη τους…». Και κλείνοντας: «… Ο λόγος του λιτός, απέριττος, αληθινός εκφράζει την αλήθεια της ζωής. Οι διάλογοί του ζωντανοί με απόλυτη φυσικότητα και ευαισθησία μεταφέρουν την νοσταλγία για ό,τι καλό πέρασε και την αποστροφή για ό,τι κακό. Μέσα από τα διηγήματά του περνά σαν κινηματογραφική ταινία η ζωή των ανθρώπων ενός τόπου με ξεχωριστή κουλτούρα και συμμετοχή στον νεοελληνικό πολιτισμό και είναι η ιστορία αυτού του τόπου που μετατρέπεται σε μύθο και εικόνα η οποία αποτυπώνει την προπολεμική Κέρκυρα έως τις ημέρες μας».
Ο συγγραφέας
Ο Λουκιανός Ζαμίτ γεννιέται το 1931 στην Κέρκυρα. Η πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα είναι το 1952, χρονών με δημοσίευση διηγημάτων στην «Καθολική» της Αθήνας. Από το 1953 και για δεκαετίες δημοσιεύει στην κερκυραϊκή «Εφημερίδα των Ειδήσεων». Η συνεργασία του λήγει μόνο με το κλείσιμο της εφημερίδας.
Πέρα από τις αυτοτελείς εκδόσεις, διηγήματα έχει δημοσιεύσει στον καθημερινό και περιοδικό τύπο, καθώς και σε λογοτεχνικά περιοδικά όπως «Πρώτο Σκαλί», «Επτανησιακό Ημερολόγιο», «Πόρφυρα», στις ανθολογίες «Τραπεζική Άνοιξη», «Ανθολογία Λόγου και Τέχνης Τραπεζικών» κ.ά. Συνεργασίες και διηγήματά του έχουν επίσης μεταδοθεί κατά καιρούς από το κρατικό ραδιόφωνο.
Πολλά από τα διηγήματά του αναφέρονται στην περίοδο του πολέμου και της Κατοχής, ενώ σειρά δημοσιευμένων ιστορικών μελετών του αναφέρονται στην Κέρκυρα του 19ου αιώνα. Έχει παρουσιάσει επίσης πολλά ιστορικά θέματα από το βήμα της Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών (διοικητικό της μέλος συνεχώς από το 1963), της Αναγνωστικής και του Ροταριανού Ομίλου.
Γιώργος Ζούμπος
* * *
Leave A Comment