Πριν εικοσιένα χρόνια, στους Αυλιώτες στη βορειοδυτική Κέρκυρα, μια ομάδα κατοίκων του χωριού παίρνει την πρωτοβουλία  και ιδρύει τη «Δανειστική Βιβλιοθήκη Αυλιωτών» η οποία στα χρόνια της λειτουργίας της συγκέντρωσε περίπου 10.000 τόμους με ποικίλο περιεχόμενο και λειτουργεί στον Α’ όροφο του «Πνευµατικού Κέντρου Αυλιωτών».

Στους σκοπούς της Βιβλιοθήκης είναι η διάδοση και η µελέτη του βιβλίου, η διατήρηση και ανάδειξη της ιδιαίτερης πολιτιστικής  ταυτότητας της κερκυραϊκής υπαίθρου και n γενικότερη ανάπτυξη του πολιτισµού στην περιοχή.

Η Δανειστική Βιβλιοθnκn Αυλιωτών αποτελεί µια σημαντική τοπική πνευµατική εστία που µπορεί να αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο σαν ένας δυναµικός σύγχρονος φορέας προβολής της γνώσης µέσω της ψηφιακής τεχνολογίας αλλά και σαν ένας φορέας διάσωσης και διατήρησης της Επτανησιακής πολιτιστικής ιδιαιτέροτητας.

Στο πέρασμα του χρόνου

Η Δανειστική Βιβλιοθnκn Αυλιωτών κυκλοφόρησε πρόσφατα το άλμπουμ «Οι Αυλιώτες στο πέρασμα του χρόνου» με κείμενα του Δημήτρη Ζυμάρη και πλούσιο πληροφοριακό και φωτογραφικό υλικό το οποίο κατανέμεται σε δώδεκα  ενότητες:

  • Προλόγισμα
  • Η Δανειστική Βιβλιοθήκη Αυλιωτών
  • Σύντομο ιστορικό του χωριού
  • Ένα στιγμιότυπο τοπικής ιστορίας
  • Εντυπώσεις
  • Ο χώρος
  • Τα πρόσωπα
  • Στην υπηρεσία της πατρίδας
  • Η λιτανεία της Νιάς Τρίτης
  • Οικονομικές δραστηριότητες
  • Κοινωνική ζωή
  • Εκπαίδευση
  • Το Καρναβάλι.

Η εργασία αξιοποιεί µέρος του πλούσιου φωτογραφικού αρχείου της Δανειστικής Βιβλιοθήκης Αυλιωτών. Πρόκειται για ένα ποικιλόµορφο οπτικό υλικό, που αποτυπώνει την ιστορία του τόπου και αφηγείται τη συλλογική ζωή στο χωριό, τις δραστηριότητες, την εκπαίδευση, τη διασκέδασή και το µόχθο. Ταυτόχρονα σκιαγραφεί τον κύκλο των περασμένων καθώς η μνήμη γίνεται ιστορία και τονώνει την αίσθηση της συνέχειας και τη διατήρηση της συλλογικής ταυτότητας.

Ο συγγραφέας

Ο συγγραφέας  Δημήτρης Ζυμάρης είναι πρόεδρος της Δανειστικής Βιβλιοθήκης Αυλιωτών και απόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου από όπου απέκτησε και μεταπτυχιακό δίπλωμα. Εργάζεται στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ενώ συμμετέχει σε προγράμματα έρευνας της επτανησιακής ιστορίας.

Γράφει ο Δημήτρης Ζυμάρης αναφερόμενος στην κοινωνία του χωριού:

«Παρά τα δύσκολα χρόνια, οι προηγούµενες γενιές  κατόρθωναν όχι µόνο να επιβιώνουν, αλλά να δηµιουργούν και να χαίρονται τη ζωή τους. Και µάλιστα είναι πολύ ενδιαφέρον ότι, ενώ για αιώνες ολόκληρους  οι συνθήκες ζωής στην κερκυραϊκή ύπαιθρο είχαν παραµείνει στάσιµες, οι αλλαγές στις οποίες κλήθηκαν οι άνθρωποι να

προσαρµοστούν µέσα στον 20ό αιώνα, και κυρίως µετά το 1950, ήταν ραγδαίες. Το γεγονός αυτό αντικατοπτρίζεται και µέσα από τις φωτογραφίες που αφηγούνται διάφορες πτυχές της κοινωνικής ζωής, όπως τους παραδοσιακούς γάµους που αλλάζουν σταδιακά, τον τρόπο µεταφοράς των προικιών, τη µουσική που συνοδεύει τα γλέντια καθώς και τους άλλους τρόπους Διασκέδασης.

Ίσως  αυτό να είναι το πιο προσδιοριστικό στοιχείο εκείνης της εποχής. Ότι δηλαδή οι περισσότεροι από τους εικονιζόµενους έζησαν κυριολεκτικά στο µεταίχµιο δύο κόσµων. Από τη µια πλευρά υπήρχε ο παλιός κόσµος, η βιωµατική σχέση µε την παράδοση, κι από την άλλη πλευρά ο νέος κόσµος, η ταχύτατη ώθηση προς τη σύγχρονη εποχή …»

 

Γιώργος Ζούμπος

 

* * *